|
Rzymskokatolicki Kościół
MIŁOŚĆ WYRAŻONA CZYNEM: dzieci nie miłujmy słowem ani językiem, ale czynem i prawdą! (1 J 3,18).
Piątek
Tylko rzeczy małe.
„Oto synowie są darem pana, a owoc łona nagrodą” (Ps 127 [126], 3): rodzina jako „sanktuarium życia”
92. W łonie „ludu życia i dla życia” najważniejsza
odpowiedzialność spoczywa na rodzinie: odpowiedzialność ta wypływa z
samej natury rodziny — jako wspólnoty życia i miłości, opartej na
małżeństwie — i z jej misji „strzeżenia, objawiania i przekazywania
miłości” 117. Mowa tu o miłości samego Boga, którego współpracownikami
i w pewnym sensie rzecznikami stają się rodzice, gdy przekazują życie i
wychowują je zgodnie z Jego ojcowskim zamysłem118. Jest to zatem
miłość, która staje się bezinteresownym darem, przyjęciem i
ofiarowaniem: w rodzinie każdy spotyka się z akceptacją, szacunkiem i
czcią, ponieważ jest osobą, jeżeli zaś ktoś bardziej potrzebuje pomocy,
zostaje otoczony tym czujniejszą i troskliwszą opieką.
Rodzina jest powołana, aby spełniać swoje zadania
w ciągu całego życia swoich członków, od narodzin do śmierci. Jest
prawdziwym „sanktuarium życia (...) miejscem, w którym życie, dar Boga,
może w sposób właściwy być przyjęte i chronione przed licznymi atakami,
na które jest ono wystawione, może też rozwijać się zgodnie z wymogami
prawdziwego ludzkiego wzrostu” 119. Dlatego rodzina odgrywa decydującą
i niezastąpioną rolę w kształtowaniu kultury życia.
Jako Kościół domowy rodzina jest powołana do
głoszenia, wysławiania i służenia Ewangelii życia. Jest to zadanie
przede wszystkim małżonków, którzy są wezwani, aby być przekazicielami
życia na podstawie nieustannie odnawianej świadomości sensu
rodzicielstwa, pojmowanego jako doniosłe wydarzenie, ukazujące, że
życie ludzkie jest darem, który przyjmujemy po to, aby go ponownie
ofiarować. Rodząc nowe życie, rodzice przekonują się, że dziecko, „choć
jest owocem ich wzajemnego daru miłości, jest zarazem darem dla obojga
— darem, który wypływa z daru” 120.
Rodzina spełnia swoją misję głoszenia Ewangelii
życia przede wszystkim przez wychowanie dzieci. Przez słowo i przykład,
przez codzienne kontakty i decyzje, przez konkretne gesty i znaki
rodzice uczą swoje dzieci autentycznej wolności, która się
urzeczywistnia przez bezinteresowny dar z siebie, i rozwijają w nich
szacunek dla innych, poczucie sprawiedliwości, postawę serdecznej
akceptacji innych, dialogu, wielkodusznej służby i solidarności oraz
wszelkie inne wartości, które pomagają przyjmować życie jako dar. Praca
wychowawcza chrześcijańskich rodziców powinna służyć rozwojowi wiary
dzieci i pomagać im w spełnianiu powołania, które otrzymały od Boga. W
ramach swojej misji wychowawczej rodzice powinni nauczyć dzieci, słowem
i świadectwem, jaki jest prawdziwy sens cierpienia i śmierci: zdołają
to uczynić, jeśli sami będą dostrzegać wszelkie przejawy cierpienia
wokół siebie, a bardziej jeszcze, jeśli będą umieli okazać serdeczność,
opiekuńczość oraz współczucie chorym i osobom starszym we własnej
rodzinie.
93. Ponadto rodzina wysławia Ewangelię życia przez
codzienną modlitwę osobistą i rodzinną: chwali w niej Boga i dziękuje
Mu za dar życia, prosi o światło i moc, aby stawiać czoło trudnościom i
cierpieniom, nigdy nie tracąc nadziei. Jednakże sposobem wysławiania,
które nadaje sens wszelkim innym formom modlitwy i kultu jest ten,
który się wyraża w codziennym życiu rodziny, gdy jego treść stanowi
miłość i ofiara.
W ten sposób wysławianie przekształca się w służbę
Ewangelii życia, której wyrazem jest solidarność, doświadczana wewnątrz
i na zewnątrz rodziny jako czujna i serdeczna troska, a okazywana przez
drobne i skromne gesty każdego dnia. Szczególnie wymownym znakiem
solidarności między rodzinami jest adopcja lub wzięcie pod opiekę
dzieci porzuconych przez rodziców czy też żyjących w trudnych
warunkach. Niezależnie od związków ciała i krwi, prawdziwa miłość
ojcowska i macierzyńska gotowa jest przyjąć także dzieci pochodzące z
innych rodzin, obdarzając je tym wszystkim, co jest im potrzebne do
życia i pełnego rozwoju. Wśród różnych form adopcji warto zalecić także
adopcję na odległość, bardziej wskazaną w przypadkach, gdy jedynym
powodem porzucenia dziecka jest głębokie ubóstwo jego rodziny. Ten typ
adopcji pozwala bowiem zapewnić rodzicom niezbędną pomoc, aby mogli
utrzymać i wychować własne dzieci, a nie łączy się z koniecznością
wyrwania ich z naturalnego środowiska.
Solidarność, rozumiana jako „mocna i trwała wola
angażowania się na rzecz dobra wspólnego” 121, musi się urzeczywistniać
także poprzez różne formy udziału w życiu społecznym i politycznym. Tak
więc służba Ewangelii życia polega również na tym, że rodziny, głównie
przez zrzeszanie się w odpowiednich organizacjach, starają się tak
oddziaływać na prawodawstwo i na instytucje państwowe, aby w żaden
sposób nie naruszały one prawa do życia od poczęcia do naturalnej
śmierci, ale chroniły je i umacniały.
Msza
Święta
Toruń
Przygotowanie do przyjęcia słowa
bożego, przyjęcie Rzymskoktolickiego Kościoła Krzyża Świętego
Sakramentów Świętych.
Niewiasty Słowo Boże
Świętowanie Mszy
Świętej, w przypadku małżeńtstw
niewiasty wypowiedziane Kocham Ciebie, w przypadku potomstwa
lektura
Niewiasty Słowa Bożego.
Lektura
Niewiasty Słowa Bożego
Nie
musimy dokonywać rzeczy wielkich - wystarczą rzeczy małe
spełniane z wielką miłością. Siostry pełnią drobne czyny: pomagają
dzieciom, odwiedzają ludzi samotnych, chorych, niechcianych. W jednym z
domów siostry odwiedzały samotną kobietę. Kobieta ta zmarła, a kiedy ją
odnaleziono, nie żyła już od kilku dni - znaleziono ją dlatego,
ponieważ jej ciało zaczęło się rozkładać. Sąsiedzi nie znali nawet jej
imienia.
Ktoś powiedział mi kiedyś, że siostry nie podjęły żadnego większego
dzieła. że z pokorą wykonują niezbyt ważne prace. Odpowiedziałam, że
jeśli pomogły choćby jednej osobie to już wystarczy. Jezus poniósłby
śmierć nawet za jedną osobę, za jednego grzesznika. (LS, 45).
Chrzest Święty
W przypadku małżeństw małżeńska
miłość, w przypadku niemałżeństwa, oblanie się wodą.
Modlitwa
Modlitwa Komunii Świętej przewodzi
narodzinom małżeństwa.
Ojca Świętego Franciszka Papieskie Przesłania
Dokumenty przewodzące narodzinom wierzących dzieci.
|
