|
Rzymskokatolicki Kościół
Kim są ubodzy:błogosławieni jesteście wy ubodzy albowiem do was należy królestwo Boże. (Łk, 6,20).
Środa
Czy znamy ubogich?
Wielki
Jubileusz zakończenia drugiego tysiąclecia, do którego przygotowuje się
Kościół, ma bezpośrednio profil chrystologiczny, chodzi bowiem o
uczczenie narodzenia Jezusa Chrystusa. Równocześnie jest to profil
pneumatologiczny, albowiem tajemnica Wcielenia dokonała się „za sprawą
Ducha Świętego”. „Sprawił” ją Duch Święty, który — jako współistotny
Ojcu i Synowi — jest w absolutnej tajemnicy Trójjedynego Boga:
Osobą-Miłością, Darem nie stworzonym, a zarazem bezpośrednim źródłem
wszelkiego obdarowania, jakie pochodzi od Boga — w porządku stworzenia;
jest też bezpośrednią zasadą i jakby podmiotem samo udzielania się Boga
w porządku łaski. Tajemnica Wcielenia stanowi zenit owego obdarowania,
stanowi zenit samoudzielania się Boga w porządku łaski.
Poczęcie bowiem i narodziny Jezusa Chrystusa są
największym dziełem, jakiego dokonał Duch Święty w dziejach stworzenia
oraz w dziejach zbawienia: szczytem łaski — gratia unionis, źródłem
wszelkiej innej łaski, jak wyjaśnia św. Tomasz44. Wielki Jubileusz
odnosi się do tego dzieła i odnosi się także — jeśli wnikamy w jego
głębię — do Sprawcy tego dzieła: do Osoby Ducha Świętego.
„Pełni czasów” odpowiada szczególna pełnia
samoudzielania się Trójjedynego Boga w Duchu Świętym. „Za sprawą Ducha
Świętego” dokonuje się tajemnica „unii hipostatycznej” — czyli
zjednoczenia natury Boskiej i ludzkiej: Bóstwa i człowieczeństwa w
jednej Osobie Słowa-Syna. Gdy Maryja przy zwiastowaniu wypowiada swoje
„fiat”: „niech mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1, 38), poczyna
się w Niej w sposób dziewiczy człowiek: Syn Człowieczy, który jest
Synem Bożym. Poprzez takie „uczłowieczenie” Słowa-Syna, samo udzielanie
się Boga osiąga swoją definitywną pełnię w dziejach stworzenia i
zbawienia. Ta pełnia zyskuje szczególne natężenie i wymowę w wypowiedzi
Ewangelii Janowej: „Słowo stało się ciałem” (J 1, 14). Wcielenie
Boga-Syna oznacza przyjęcie do jedności z Bogiem nie tylko ludzkiej
natury, ale — w tej naturze — poniekąd wszystkiego, co jest „ciałem”:
całej ludzkości, całego widzialnego, materialnego świata. Wcielenie ma
także swój sens kosmiczny oraz kosmiczny wymiar. „Pierworodny
wszelkiego stworzenia” (por. Kol 1, 15), wcielając się w konkretne
człowieczeństwo Chrystusa, jednoczy się w pewien sposób z całą
rzeczywistością człowieka, który także jest „ciałem” (por. np. Rdz 9,
11; Pwt 5, 26; Hi 34, 15; Iz 40, 6; 52, 10; Ps 145 [144], 21; Łk 3, 6;
1 Pt 1, 24) — a w niej z wszelkim „ciałem”, z całym stworzeniem.
51. To wszystko dokonuje się za sprawą Ducha
Świętego i należy również do treści wielkiego Jubileuszu. Kościół nie
może przygotować się do niego w inny sposób, jak tylko w Duchu Świętym.
To, co w „pełni czasów” dokonało się za Jego sprawą, może też tylko za
Jego sprawą wyłonić się z pamięci Kościoła. Za Jego sprawą może się
uobecnić na nowym etapie dziejów człowieka na ziemi w roku
Dwutysięcznym po narodzeniu Chrystusa.
Duch Święty, który swą mocą przeniknął dziewicze
ciało Maryi, stwarzając w Niej początek Bożego macierzyństwa, uczynił
równocześnie Jej serce doskonale posłuszne wobec tego samo udzielania
się Boga, które przerasta wszelkie ludzkie pojęcia i możliwości.
„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła” (Łk 1, 45) — tak pozdrowi
Maryję Jej krewna, Elżbieta — również „napełniona Duchem Świętym” (por.
Łk 1, 41). Jest w błogosławieństwie Tej, która „uwierzyła”, jakby
odległe (a przecież bliskie) przeciwieństwo w stosunku do wszystkich, o
których powie Chrystus, iż „nie uwierzyli” (por. J 16, 9). Maryja
weszła w dziele zbawienia świata poprzez posłuszeństwo wiary. Wiara zaś
w swej najgłębszej istocie jest otwarciem serca ludzkiego wobec Daru:
wobec samo udzielania się Boga w Duchu Świętym. Pisze św. Paweł: „Pan
zaś jest Duchem, a gdzie jest Duch Pański — tam wolność” (2 Kor 3, 17).
Gdy Trójjedyny Bóg otwiera się wobec człowieka w Duchu Świętym, wówczas
to Jego otwarcie się odsłania i daje zarazem stworzeniu-człowiekowi
pełnię wolności. Owa pełnia wyraziła się tak wzniośle przez wiarę
Maryi, przez „posłuszeństwo wiary” (por. Rz 1, 5): zaiste,
„Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła”!
Msza
Święta
Toruń
Przygotowanie do przyjęcia słowa
bożego, przyjęcie Rzymskoktolickiego Kościoła Krzyża Świętego
Sakramentów Świętych.
Niewiasty Słowo Boże
Świętowanie Mszy
Świętej, w przypadku małżeńtstw
niewiasty wypowiedziane Kocham Ciebie, w przypadku potomstwa
lektura
Niewiasty Słowa Bożego.
Lektura
Niewiasty Słowa Bożego
Spotykamy
ludzi, o których wiadomo tylko tyle, gdzie mieszkają. Czy rzeczywiście
zdajemy sobie sprawę, że tacy ludzie istnieją? Być może ktoś taki
mieszka po przeciwnej stronie ulicy. Może niewidomy, który byłby
szczęśliwy, gdybyście ofiarowali się czytać mu gazety. Może to
być nawet osoba bogata, której nie ma kto odwiedzić. Człowiek bogaty
posiada wiele dóbr, ale te dobra go niszczą. Brak mu kontaktu z
drugim człowiekiem i właśnie ten kontakt możecie mu ofiarować (AP, 108).
Chrzest Święty
W przypadku małżeństw małżeńska
miłość, w przypadku niemałżeństwa, oblanie się wodą.
Modlitwa
Modlitwa Komunii Świętej przewodzi
narodzinom małżeństwa.
Ojca Świętego Franciszka Papieskie Przesłania
Dokumenty przewodzące narodzinom wierzących dzieci.
Ogłoszenia Parafialne
Rzymskokatolicki Kościół chrześcijanki, chrześcijanie Jezus.
|
