Rzymskokatolicki Kościół
Rok liturgiczny, tydzień 18-y.
KRZEW WINNY I LATOROŚLE
Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. (J 15,5)
Czwartek
Prawdziwe latotośle na Jezusowym krzewie.
Wzajemne
przeciwstawienie, czy wręcz radykalne rozerwanie więzi między wolnością
i prawdą, jest konsekwencją, przejawem i dopełnieniem innej, jeszcze
bardziej niebezpiecznej i szkodliwej dychotomii — tej mianowicie, która
oddziela wiarę od moralności.
Rozdział ten stanowi jedną z najpoważniejszych
trosk duszpasterskich Kościoła w sytuacji szerzącego się sekularyzmu, w
którym wielu — zbyt wielu — ludzi myśli i żyje tak, „jak gdyby Bóg nie
istniał”. Stajemy tu wobec mentalności, której oddziaływanie, często
głębokie, rozległe i wszechobecne, wpływa na postawy i zachowania
samych chrześcijan i sprawia, że ich wiara traci żywotność oraz
właściwą jej oryginalność jako nowa zasada myślenia i działania w życiu
osobistym, rodzinnym i społecznym. W rzeczywistości kryteria sądów i
wyborów, stosowane przez samych wierzących, którzy żyją w środowisku
kultury w dużym stopniu zdechrystianizowanej, okazują się często obce
Ewangelii lub nawet z nią sprzeczne.
Istnieje zatem pilna potrzeba, by chrześcijanie
ponownie odkryli nowość swej wiary oraz jej moc osądzania kultury
dominującej w ich środowisku: „Niegdyś bowiem byliście ciemnością —
napomina nas apostoł Paweł — lecz teraz jesteście światłością w Panu:
postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest
wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe
Panu. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej
piętnując, nawracajcie (...). Baczcie więc pilnie, jak postępujecie:
nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo
dni są złe” (Ef 5, 8-11. 15-16; por. 1 Tes 5, 4-8).
Trzeba ponownie odnaleźć i ukazać prawdziwe
oblicze chrześcijańskiej wiary, która nie jest jedynie zbiorem tez
wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast
poznaniem Chrystusa w wewnętrznym doświadczeniu, żywą pamięcią o Jego
przykazaniach, prawdą, którą trzeba żyć. Słowo zresztą jest prawdziwie
przyjęte dopiero wówczas, gdy wyraża się w czynach i urzeczywistnia w
praktyce. Wiara to decyzja, która angażuje całą egzystencję. Jest
spotkaniem, dialogiem, komunią miłości i życia między wierzącym a
Jezusem Chrystusem: Drogą, Prawdą i Życiem (por. J 14, 6). Prowadzi ona
do aktu zaufania i zawierzenia Chrystusowi i pozwala nam żyć tak, jak
On żył (por. Ga 2, 20), to znaczy miłując ponad wszystko Boga i braci.

Msza
Święta
Toruń
Przygotowanie do przyjęcia słowa
bożego, przyjęcie Rzymskoktolickiego Kościoła Krzyża Świętego
Sakramentów Świętych.
Niewiasty Słowo Boże
Świętowanie Mszy
Świętej, w przypadku małżeńtstw
niewiasty wypowiedziane Kocham Ciebie, w przypadku potomstwa
lektura
Niewiasty Słowa Bożego.
Lektura
Niewiasty Słowa Bożego
Stańmy
się prawdziwymi latoroślami Jezusowego krzewu, latoroślami obsypanymi
owocem. Przyjmujmy Chrystusa do naszego życia zawsze ilekroć będzie
chciał w nie wstąpić. On przychodzi jako Prawda, którą trzeba głosić
jako Życie, którym trzeba żyć, jako Światło, którego blask musi zostać
odbity jako Miłość, którą należy kochać jako drogę którą należy
iść, jako szczęście które trzeba szerzyć, jako Pokój, który należy
zasiewać, jako Ofiara, którą musimy składać w naszych rodzinach i razem
z naszymi bliźnimi - z tymi, które są blisko i z tymi, którzy są
daleko od nas. (SMT, 37.)
Chrzest Święty
W przypadku małżeństw małżeńska
miłość, w przypadku niemałżeństwa, oblanie się wodą.
Modlitwa
Modlitwa Komunii Świętej przewodzi
narodzinom małżeństwa.
Ojca Świętego Franciszka Papieskie Przesłania
Dokumenty przewodzące narodzinom wierzących dzieci.
|