|
Rzymskokatolicki Kościół
Opatrzność
Boża: "Zarzućcie sicei po prawej stronie łodzi, a znajdziecie."
Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.
Piątek
Plan Boga.
45. Objawienie Nowego Testamentu potwierdza
bezwarunkowe uznanie wartości życia od chwili poczęcia. Gdy Elżbieta
staje się brzemienną, wypowiada swą radość słowami, które wyrażają
pochwałę płodności i pełne troski oczekiwanie na nowe życie: „Pan (...)
wejrzał łaskawie i zdjął ze mnie hańbę” (Łk 1, 25). Jednakże wartość
osoby od chwili jej poczęcia zostaje jeszcze mocniej podkreślona w
spotkaniu Maryi Dziewicy i Elżbiety, a zarazem dwojga dzieci, ukrytych
w łonie matek. To właśnie one — dzieci — obwieszczają nadejście ery
mesjańskiej: w chwili spotkania zaczyna działać odkupieńcza moc
obecności Syna Bożego wśród ludzi. „Natychmiast — pisze św. Ambroży —
stają się odczuwalne dobrodziejstwa, jakie płyną z przybycia Maryi i z
obecności Pana. (...) Elżbieta jako pierwsza usłyszała głos, ale Jan
pierwszy odczuł działanie łaski; ona usłyszała w porządku natury, on
rozradował się ze względu na tajemnicę; ona usłyszała nadchodzącą
Maryję, on zaś Chrystusa; niewiasta spostrzegła przybycie Niewiasty, a
dziecię przybycie Dziecięcia. One rozmawiają o otrzymanych łaskach, oni
zaś, pozostając w łonach swych matek, urzeczywistniają łaskę i
tajemnicę miłosierdzia dla dobra samych matek, tak że na mocy
podwójnego cudu prorokują one pod natchnieniem synów, których noszą w
łonie. O synu jest powiedziane, że się rozradował, a o matce, że
została napełniona Duchem Świętym. To nie matka była pierwsza
napełniona Duchem, ale Syn, pełen Ducha. Świętego, napełnił także
matkę” 36.
„Ufałem, nawet gdy mówiłem: «jestem w wielkim ucisku»” (Ps 116 [115], 10): życie w starości i cierpieniu
46. Również jeśli chodzi o ostatnie chwile życia,
byłoby anachronizmem szukanie w Objawieniu biblijnym treści
bezpośrednio związanych z aktualną problematyką dotyczącą poszanowania
osób starszych i chorych czy wyraźnego potępienia prób spowodowania
przemocą ich przedwczesnej śmierci: znajdujemy się bowiem w kontekście
kulturowym i religijnym, w którym tego rodzaju pokusy nie są znane, a
przeciwnie, w osobie starca, z uwagi na jego mądrość i doświadczenie,
dostrzega się niezastąpione bogactwo dla rodziny i społeczeństwa.
Starość cieszy się poważaniem i jest otoczona
czcią, (por. 2 Mch 6, 23). Sprawiedliwy nie prosi o uwolnienie od
starości i od jej ciężaru, przeciwnie, modli się słowami: „Ty bowiem,
mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, ufności moja od moich lat
młodych! (...) Lecz i w starości, w wieku sędziwym nie opuszczaj mnie,
Boże, gdy [moc] Twego ramienia głosić będę, całemu przyszłemu pokoleniu
— Twą potęgę” (Ps 71 [70], 5. 18). Era mesjańska jest przedstawiana
jako czas, kiedy „nie będzie już (...) starca, który by nie dopełnił
swych lat” (Iz 65, 20).
Jak jednak w latach starości stawić czoło
nieuchronnemu schyłkowi życia? Jaką postawę przyjąć w obliczu śmierci?
Człowiek wierzący wie, że jego życie jest w ręku Boga: „Ty, Panie, mój
los zabezpieczasz” (por. Ps 16 [15], 5) i godzi się przyjąć od Niego
także śmierć: „Taki jest wyrok wydany przez Pana na wszelkie ciało: i
po co odrzucać to, co się podoba Najwyższemu?” (Syr 41, 4). Człowiek
nie jest panem śmierci, tak jak nie jest panem życia; w życiu i w
śmierci musi zawierzyć się całkowicie „woli Najwyższego”, zamysłowi
Jego miłości.
Także w czasie choroby człowiek zostaje powołany,
aby okazać podobne zawierzenie Panu i odbudować w sobie głębokie
zaufanie do Tego, który „leczy wszystkie (...) niemoce” (Ps 103 [102],
3). Kiedy człowiekowi wydaje się, że nie ma już szans na odzyskanie
zdrowia — tak że chciałby zawołać: „Dni moje są podobne do wydłużonego
cienia, a ja usycham jak trawa” (Ps 102 [101], 12) — nawet wówczas
wierzący jest pełen niezłomnej ufności w ożywiającą moc Boga. Choroba
nie pogrąża go w rozpaczy i nie każe mu szukać śmierci, ale raczej
wołać z nadzieją: „Ufałem, nawet gdy mówiłem: «Jestem w wielkim
ucisku»” (Ps 116 [115], 10); „Panie, mój Boże, do Ciebie wołałem, a Tyś
mnie uzdrowił. Panie, dobyłeś mnie z Szeolu, przywróciłeś mnie do życia
spośród schodzących do grobu” (Ps 30 [29], 3-4).
Msza
Święta
Toruń
Przygotowanie do przyjęcia słowa
bożego, przyjęcie Rzymskoktolickiego Kościoła Krzyża Świętego
Sakramentów Świętych.
Niewiasty Słowo Boże
Świętowanie Mszy
Świętej, w przypadku małżeńtstw
niewiasty wypowiedziane Kocham Ciebie, w przypadku potomstwa
lektura
Niewiasty Słowa Bożego.
Lektura
Niewiasty Słowa Bożego
Sam fakt, że Bóg
postawił jakąś duszę na twojej drodze, jest znakiem, że Bóg
pragnie abyś coś dla tej duszy zrobił. Takie spotkanie nie jest
przypadkiem, zostało ono zaplanowane przez Boga. W sumieniu jesteś
zobowiązany do tego, aby pomóc takiej osobie. (LC 115).
Chrzest Święty
W przypadku małżeństw małżeńska
miłość, w przypadku niemałżeństwa, oblanie się wodą.
Modlitwa
Modlitwa Komunii Świętej przewodzi
narodzinom małżeństwa.
Ojca Świętego Franciszka Papieskie Przesłania
Dokumenty przewodzące narodzinom wierzących dzieci.
|
