Liturgia
Czwartek

Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę, mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą».

Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – mówi Pan – odkupicielem twoim – Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i pokruszysz góry, zamienisz pagórki w drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela.

Nędzni i biedni szukają wody, a jej nie ma! Ich język wysechł już z pragnienia. Ja, Pan, wysłucham ich, nie opuszczę ich Ja, Bóg Izraela. Każę wytrysnąć strumieniom na nagich wzgórzach i źródłom wód pośrodku nizin. zamienię pustynię w pojezierze, a wyschniętą ziemię w wodotryski. Na pustyni zasadzę cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewię na pustkowiu cyprysy, wiązy i bukszpan obok siebie. ażeby zobaczyli i poznali, rozważyli i pojęli wszyscy, że ręka Pańska to uczyniła, że Święty Izraela tego dokonał.
Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu, *
i sławił Twoje imię przez wszystkie wieki.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.

Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Pan jest łagodny i bardzo łaskawy
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Iz 45, 8
Alleluja, alleluja, alleluja

Niebiosa, spuśćcie Sprawiedliwego jak rosę, niech jak deszcz spłynie z obłoków,
niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela.

Alleluja, alleluja, alleluja

Jezus powiedział do tłumów:

«Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu, a zdobywają je ludzie gwałtowni. Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. A jeśli chcecie uznać, to on jest Eliaszem, który ma przyjść. Kto ma uszy, niechaj słucha!»


Dla Boga najważniejsza jest pokora. Święty Jan Chrzciciel, najpokorniejszy z ludzi swoich czasów, został przez Chrystusa nazwany największym w królestwie Bożym. Jednak Jezus wyraźnie wskazuje, że jeśli na ziemi znajdzie się ktoś jeszcze bardziej pokorny, będzie większy od Jana. Tak właśnie działa Boża logika – droga do chwały wiedzie przez kenozę, przez uniżenie i całkowite oddanie się Bogu.

Na tym tle widzimy kontrast między ziemskimi królami i władcami, którzy często zdobywali chwałę przemocą i siłą, a obywatelami królestwa Bożego, którzy swoją prawdziwą siłę ukazują przez pokorę. W królestwie Bożym największymi są ci, którzy siebie samych postrzegają jako najmniejszych, całkowicie podporządkowując swoje życie woli Boga.

Księga Mądrości Syracha (48,1-11) zapowiada powtórne przybycie proroka Eliasza, który miał przygotować drogę dla Mesjasza. Naród izraelski wierzył, że zanim objawi się Chrystus, Eliasz ponownie przyjdzie na świat. Taką rolę spełnił święty Jan Chrzciciel, który stał się głosem Boga wołającym na pustyni. Wzywał do nawrócenia, przygotowując serca Izraelitów na przyjście Zbawiciela. Ci, którzy usłuchali jego wezwania, uwierzyli w Chrystusa i stali się Jego uczniami.

Niezwykle przejmująca jest pokora proroków Eliasza i Jana Chrzciciela. Obaj nie koncentrowali swojej misji na sobie. Uważali się jedynie za narzędzia Boga, a całe swoje życie podporządkowali głoszeniu Jego orędzia. Ta pokora pozwalała im właściwie widzieć proporcje między Bogiem a człowiekiem.

Pokora jest cnotą, która przypomina nam, kim jesteśmy wobec Boga – Jego stworzeniem. Bóg jednak sam przekracza tę ogromną przepaść między Stwórcą a stworzeniem. Czyni to przez własną pokorę, stając się jednym z nas. Rodzi się jako kruche dziecko, aby być bliskim każdemu człowiekowi. To właśnie w tej boskiej pokorze odkrywamy siłę, która przemienia świat.