Liturgia
Czwartek

W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w ziemi judzkiej:

«Miasto mamy potężne; on jako środek ocalenia umieścił mur i przedmurze. Otwórzcie bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności; jego charakter stateczny Ty kształtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufał.

Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą skałą! Bo on poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne, upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło; podepczą je nogi, nogi biednych i stopy ubogich».
Ps 118 (117), 1bc i 8-9. 19-20. 21 i 25. 26-27a (R.: por. 26a)


Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana, †
niż pokładać ufność w człowieku. *
Lepiej się uciekać do Pana,
niż pokładać ufność w książętach.

Błogosławiony, idący od Pana, albo: Alleluja

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
wejdę przez nie i podziękuję Panu.
Oto jest brama Pana, *
przez nią wejdą sprawiedliwi.

Błogosławiony, idący od Pana, albo: Alleluja

Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *
i stałeś się moim zbawcą.
O Panie, Ty nas wybaw, *
pomyślność daj nam, o Panie!

Błogosławiony, idący od Pana, albo: Alleluja

Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy wam z Pańskiego domu.
Pan jest Bogiem *
i daje nam światło.

Alleluja, alleluja, alleluja

Szukajcie Pana, gdy można Go znaleźć,
wzywajcie Go, gdy jest blisko.

Alleluja, alleluja, alleluja

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego ojca, który jest w niebie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki».


Jezus w dzisiejszym fragmencie Ewangelii wyjaśnia, jakie kryterium jest konieczne, aby wejść do królestwa Bożego. W istocie jest ono jedno: wypełnianie woli Bożej. To najważniejsze zadanie, które stoi przed każdym człowiekiem.

Bóg objawił swoją wolę w osobie Jednorodzonego Syna. Każdy, kto słucha słowa Bożego i wypełnia je w codziennym życiu, naprawdę realizuje wolę Bożą. Jezus porównuje takiego człowieka do mądrego budowniczego, który swój dom wznosi na solidnym fundamencie. Tylko ci, którzy pokładają ufność w Bożym słowie, budują życie, które jest odporne na wszelkie przeciwności losu.

Trudności i doświadczenia dotykają każdego z nas. Jednak ci, którzy pokładają ufność w Bogu, przechodzą przez nie z większą siłą i spokojem niż ci, którzy ufają jedynie własnym zdolnościom. Ta prawda jest obecna już w starotestamentalnych księgach mądrościowych.

Jak zatem budować życie udane i owocne? Odpowiedź jest prosta: szukajmy woli Bożej na kartach Pisma Świętego i wcielajmy ją w życie. To naprawdę wystarczy. Czy jednak jesteśmy gotowi, by konsekwentnie podążać drogą Bożych przykazań? Czy nie zdarza nam się myśleć, że znamy lepsze, szybsze lub łatwiejsze drogi do szczęścia? Nie łudźmy się. Nie ma innej drogi jak ta, którą wskazuje Biblia. Ona jest najlepsza, najłatwiejsza i najpewniejsza. Każda inna prowadzi na manowce.

Zaufajmy Bogu i pozwólmy, aby Jego słowo stało się fundamentem naszego życia.