Rzymskokatolicki Kościół
Rok liturgiczny, tydzień 18-y.
KRZEW WINNY I LATOROŚLE
Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. (J 15,5)
Sobota
Współpracownik Chrystusa.
Zupełnie inna jest natomiast droga miłości i prawdziwej litości, którą
nam nakazuje nasze wspólne człowieczeństwo i którą wiara w Chrystusa
Odkupiciela, umarłego i zmartwychwstałego, rozjaśnia światłem nowych
uzasadnień. Prośba, jaka wypływa z serca człowieka w chwili
ostatecznego zmagania z cierpieniem i śmiercią, zwłaszcza wówczas, gdy
doznaje on pokusy pogrążenia się w rozpaczy i jakby unicestwia się w
niej, to przede wszystkim prośba o obecność, o solidarność i o wsparcie
w godzinie próby. Jest to prośba o pomoc w zachowaniu nadziei, gdy
wszystkie ludzkie nadzieje zawodzą. Jak przypomina nam Sobór Watykański
II, „tajemnica losu ludzkiego ujawnia się najbardziej w obliczu
śmierci”; jednakże człowiek „instynktem swego serca słusznie osądza
sprawę, jeśli wzdryga się przed całkowitą zagładą i ostatecznym końcem
swej osoby, i myśl o tym odrzuca. Zaród wieczności, który nosi w sobie,
jako niesprowadzalny do samej tylko materii, buntuje się przeciw
śmierci” 86.
Ta naturalna odraza do śmierci i ten zalążek
nadziei nieśmiertelności znajduje uzasadnienie i spełnienie w wierze
chrześcijańskiej, która zapowiada i daje udział w zwycięstwie
zmartwychwstałego Chrystusa: jest to zwycięstwo Tego, który przez swą
odkupieńczą śmierć uwolnił człowieka od śmierci, która jest „zapłatą za
grzech” (Rz 6, 23), i dał mu Ducha jako zadatek zmartwychwstania i
życia (por. Rz 8, 11). Pewność przyszłej nieśmiertelności i nadzieja na
obiecane zmartwychwstanie rzucają nowe światło na tajemnicę cierpienia
i śmierci i napełniają wierzącego niezwykłą mocą, która pozwala mu
zaufać zamysłowi Bożemu.
Apostoł Paweł wyraził tę nową rzeczywistość w
kategoriach całkowitej przynależności do Pana, która ogarnia każdą
ludzką kondycję: „Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera
dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy,
umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana” (Rz 14,
7-8). Umrzeć dla Pana oznacza przeżywać własną śmierć jako najwyższy
akt posłuszeństwa Ojcu (por. Flp 2, 8), godząc się przyjąć ją w
„godzinie” określonej i wybranej przez Tego (por. J 13, 1), który sam
tylko może uznać, kiedy ziemska wędrówka człowieka winna się zakończyć.
Żyć dla Pana znaczy także uznać, że cierpienie, choć samo w sobie
pozostaje złem i próbą, zawsze może się stać źródłem dobra. Staje się
nim, jeśli jest przeżywane dla miłości i z miłością i jeśli jest
uczestnictwem — na mocy niezasłużonego daru Bożego i dobrowolnego
wyboru człowieka — w cierpieniach samego ukrzyżowanego Chrystusa. W ten
sposób, kto przeżywa swoje cierpienie w Panu, bardziej upodabnia się do
Niego (por. Flp 3, 10; 1 P 2, 21) i zostaje głębiej zespolony z Jego
dziełem odkupienia dla dobra Kościoła i ludzkości87. Takie jest
doświadczenie Apostoła, do przeżycia którego wezwany jest także każdy
człowiek cierpiący: „Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej
strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego
Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24).
„Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29): prawo cywilne a prawo moralne

Msza
Święta
Toruń
Przygotowanie do przyjęcia słowa
bożego, przyjęcie Rzymskoktolickiego Kościoła Krzyża Świętego
Sakramentów Świętych.
Niewiasty Słowo Boże
Świętowanie Mszy
Świętej, w przypadku małżeńtstw
niewiasty wypowiedziane Kocham Ciebie, w przypadku potomstwa
lektura
Niewiasty Słowa Bożego.
Lektura
Niewiasty Słowa Bożego
Każdy
z nas jest współpracownikiem Chrystusa, latoroślą winnego krzewu. Co to
znaczy, że ja i ty jesteśmy współpracownikami Chrystusa? Znaczy to, że
mamy trwać w Jego miłości, że mamy mieć w sobie jego radość, że mamy
szerzyć Jego miłosierdzie i być świadkami Jego obeności w świecie. (LS,
60).
Chrzest Święty
W przypadku małżeństw małżeńska
miłość, w przypadku niemałżeństwa, oblanie się wodą.
Modlitwa
Modlitwa Komunii Świętej przewodzi
narodzinom małżeństwa.
Ojca Świętego Franciszka Papieskie Przesłania
Dokumenty przewodzące narodzinom wierzących dzieci.
|